Tartini’nin bir gece rüyasında bizzat Şeytan’ı görmesi ve Tartini’nin Şeytandan kendisi için bir beste istemesi ile başlıyor. Tartini, Şeytan’a kendi kemanını uzatıyor ve onun duygularını bizzat kendinden dinlemek istediğini belirtiyor. Şeytan’ın çalmaya başladığı andan itibaren Tartini, inanılmaz bir huşu içinde, hayal edemeyeceği kadar iyi olan bu besteyi dinliyor; terler içinde, nefessiz bir şekilde uyanmış hâlde uyanıyor. Tartini, uyandıktan sonra, rüyasından hafızasında kalan melodiler ile Şeytan’ın ifade ettiklerini bizzat kendisi aktarmaya ve bestelemeye defalarca çalışsa bile, Şeytandan dinlerken hissettiği duyguları verme işini ve o hayallerin ötesinde olan müzikaliteyi tutturamıyor. Tartini, bu başarısızlığının üstüne başka bir geçim kaynağının olması hâlinde kemanını parçalayıp, müziği bırakacağını söylüyor. https://www.youtube.com/watch?v=z7rxl5KsPjs&list=PL62vs9kmUZdckJtTVkPVEXAQ50ltBNVez